Czym się różnią szkoły publiczne od niepublicznych?

Wokół szkół publicznych i niepublicznych narosło kilka mitów. Trzeba je odróżnić od faktów. Np. to mit, że w państwowej placówce z definicji poziom nauczania jest niski. Przeciwnie, absolwenci dobrze sobie radzą z dalszą nauką. Natomiast pozostaje faktem, że w szkole prywatnej warunki do pracy są dużo lepsze, a autorski program daje szersze możliwości wychowawcze.

Podobieństwa pomiędzy szkołami

Za krzywdzącą należy uznać opinię, że uczniowie w prywatnej placówce to rozpieszczone i zepsute dzieci. Nie jest też prawdą, że do szkoły publicznej uczęszczają jedynie młodzi z marginesu społecznego, przepełnieni agresją. W obydwu typach szkół można spotkać fajne dzieci. Szkoła (każdego typu), to miejsce, gdzie uczeń – z jakiejkolwiek rodziny pochodzi – ma prawo do szacunku i pomocy w zdobywaniu wiedzy oraz rozwijaniu swoich umiejętności.

Przeczytaj również: Jak uczyć dziecko w wieku szkolnym postaw prospołecznych?

Zarówno w szkole publicznej, jak i prywatnej, można spotkać pedagogów z pasją. To osoby, które z powołania zajmują się uczeniem i wychowywaniem dzieci. Sęk w tym, że placówki niepubliczne oferują nauczycielom znacznie szersze pole do działania. Np. w Niepublicznej Szkole Podstawowej Promyk w Szczecinie, dzieci codziennie uczą się angielskiego, zaś niemieckiego 2 razy w tygodniu. Taka praca jest bardziej efektywna niż wówczas, gdy liczba lekcji językowych jest ograniczona.

Różnice w funkcjonowaniu placówek

Podstawowa różnica uwidacznia się w wysokości opłat. W szkole publicznej są one niższe, lecz płaci się za komitet rodzicielski, wyjścia do kina, czy wycieczki. Rodzice muszą opłacić także wszelkie zajęcia dodatkowe. Natomiast w szkole prywatnej, opłata za zajęcia lekcyjne i pozalekcyjne mieści się w comiesięcznym czesnym.

Placówki niepubliczne oferują zazwyczaj autorskie programy wychowania. Np. są niepubliczne szkoły preferujące holistyczne podejście do ucznia. Zgodnie z takim zamysłem, w wychowaniu młodego człowieka uwzględnia się nie tylko jego zasoby intelektualne, ale także emocjonalne. Zwraca się też baczną uwagę na umiejętności praktyczne oraz zdolności do współpracy w grupie.

Kolejną istotną różnicą pomiędzy różnymi typami placówek jest komunikacja z rodzicami. Zazwyczaj w szkołach prywatnych jest ona na dużo lepszym poziomie. Pedagodzy dokładają wszelkich starań, aby rodzice byli na bieżąco informowani o postępach dziecka, nie tylko intelektualnych, ale także dotyczących rozwoju emocjonalnego i społecznego. W placówce państwowej, gdzie nauczyciele zajmują się większą liczbą dzieci, tak bliska współpraca z rodzicami nie jest możliwa.